Noclegi Frombork

W drugiej połowie XIII wieku na wzgórzu między rzeką Baudą a rzeką Narusą, tuż nad Zatoką Świeżą (Zalew Wiślany), wzniesiono kościół – katedrę diecezji warmińskiej wraz z towarzyszącymi jej zabudowaniami. U podnóża założenia powstała osada bardzo luźno związana ze wzgórzem prawnie i administracyjnie. W 1310 roku Frauenburg (Frombork) uzyskał prawa miejskie. W latach 1329-1388 wzniesiono na miejscu starej obecną katedrę – dziś najstarszy obiekt Wzgórza Katedralnego. Często w dokumentach kanoników i listach pojawia się piękna, dawniej używana nazwa Fromborka – Castrum Dominae Nostrae – Gród Naszej Pani. Kapituła warmińska (powstała jeszcze w roku 1260) współzarządzała Fromborkiem od początku XIV wieku do roku 1772 roku, tj. pierwszego rozbioru Polski. Kapituła była drugim, obok biskupa warmińskiego, „ciałem” zarządzającym diecezją, wybierającą spośród siebie nowego ordynariusza, reprezentującą diecezję w ważnych sprawach poza granicami dominium. Składała się z szesnastu kanoników – ludzi światłych, wykształconych pełniących także funkcje sakralne przy katedrze.

Z racji wspaniałej historii, licznych zabytków, wielkich postaci zamieszkujących Frombork – zasługuje on na poświęcenie dłuższego czasu na jego zwiedzanie.

Cała zabudowa Wzgórza Katedralnego jest pomnikiem historii województwa warmińsko-mazurskiego. Katedra pw. Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii  i św. Andrzeja Apostoła powstawała przez 59 lat. W czasie tym rządy sprawowało kolejno pięciu biskupów warmińskich – ukończono ją  w 1388 roku (za biskupa Henryka Sorboma).

Gotycka świątynia nadająca sens i porządek Wzgórzu jest największym takim obiektem na Warmii. Samo, powstałe w pierwszej fazie budowy, prezbiterium ma 30 m długości (wraz z nawą główną ok. 100m). Do wnętrza można wejść kruchtą południową lub zachodnią. Wejście zachodnie wita nas pięknymi portalami gotyckimi z czasów budowy kościoła. Wnętrze wypełniają liczne ołtarze boczne ustawione w większości przy filarach budowli. Powstały one głównie w czasie po splądrowaniu katedry przez Szwedów w 1626 roku (od lat 30-50-tych siedemnastego wieku) i wykonane zostały w duchu manieryzmu i baroku. Cennym zabytkiem jest osiemnastowieczny ołtarz główny fundacji biskupa  Adama Grabowskiego. Zastąpił on wcześniejszy gotycki ołtarz Najświętszej Marii Panny fundacji biskupa Łukasza Watzenrode – dziś ustawiony w nawie północnej. W katedrze odnajdziemy dziesiątki płyt nagrobnych i epitafiów biskupów warmińskich, kanoników i osób ważnych i zasłużonych dla diecezji warmińskiej (w tym grób kanonika Mikołaja Kopernika). Spoglądając w górę dostrzeżemy zawieszone pod sklepieniem kapelusze kardynalskie i tiarę papieską – symbole godności, do jakich doszli niektórzy biskupi i członkowie kapituły. W okresie letnim odbywają się w świątyni koncerty i prezentacje organowe. Sam instrument powstał z fundacji biskupa Michała Stefana Radziejowskiego w latach 1681-1683. Wielokrotnie przebudowywany i restaurowany do dziś zadziwia potęgą głosu i możliwościami – dysponuje 66 głosami i prawie 5000 piszczałek.

Dawny pałac biskupów na Wzgórzu Katedralnym to dziś wspaniałe muzeum poświęcone  Mikołajowi Kopernikowi. Obejrzymy tu wystawy związane z życiem i pracą wielkiego astronoma, kanonika, medyka, doktora prawa kanonicznego, administratora dóbr kapitulnych. Przeniesiemy się w świat nieograniczonej myśli ludzkiej prowadzącej do wielkich odkryć ,ale też do uporządkowania spraw codziennych bardzo nam bliskich. Wieża dzwonna zwana wieżą Radziejowskiego to budowla powstała na średniowiecznym oktogonie artyleryjskim. Jest wspaniałym punktem widokowym, z którego rozciąga się piękna panorama Fromborka, Zalewu Wiślanego i Wysoczyzny Elbląskiej. Wnętrze kryje galerię wystawienniczą, zawieszono w niej pierwsze w Polsce wahadło Foucaulta obrazujące ruch wirowy Ziemi. W oktogonie pod wieżą mieści się planetarium astronomiczne.

Miasto wielokrotnie niszczone (wojny polsko-krzyżackie, wojny szwedzkie, II wojna światowa) zostało odbudowane po II wojnie światowej w ramach akcji 1001 Frombork. Dominantami dolnego tarasu są kościół św. Mikołaja i unikatowa szesnastowieczna wieża wodna, w której dziś znajdziemy klimatyczną galerię i kawiarnię. Z wieży możemy, oprócz Fromborka i Zalewu, podziwiać także północną stronę Wzgórza Katedralnego. W mieście zachował się fragment kanału doprowadzającego od średniowiecza wodę z rzeki Baudy do młyna fromborskiego, a później zasilającego wieżę wodną (pierwotna długość kanału to ponad 5 km). W dawnym piętnastowiecznym Szpitalu Świętego Ducha dziś mieści się muzeum medycyny (bardzo ciekawe wystawy czasowe). Oprócz specyficznej formy obiektu możemy wewnątrz zobaczyć dawny system grzewczy, a w absydzie szpitalnej kaplicy św. Anny obejrzeć średniowieczne sceny Sądu Ostatecznego. Przy szpitalu znajduje się herbarium – propozycja dla osób kochających zioła i naturalne sposoby leczenia.

Oprócz portu rybackiego Frombork to też przystań jachtowa na Pętli Żuławskiej. To stąd można popłynąć statkiem pasażerskim na Mierzeję Wiślaną. Tu można także rozpocząć swoją przygodę z bojerami. Rowerzyści podążający szlakiem Green Velo znajdą tu dobrą bazę noclegową i gastronomiczną. Może w niedługim czasie Frombork stanie się miejscowością uzdrowiskową, gdyż od roku 2015 ma status obszaru ochrony uzdrowiskowej. Już kilkadziesiąt lat temu stwierdzono tu występowanie wód leczniczych. Po wybudowaniu odpowiedniej infrastruktury uzdrowiskowej miasto będzie miało następny silny atut przyciągający gości.

Żurawia Góra to wzniesienie o wysokości 47 metrów nad poziomem morza położone około 2 kilometrów na południowy zachód od Fromborka. Z racji wyśmienitych warunków obserwacyjnych powstało tu na przełomie lat 70-tych i 80-tych obserwatorium astronomiczne. Dzisiejszy Park Astronomiczny prowadzi obserwacje, prezentacje i działania edukacyjne. Goście mają do dyspozycji sale dydaktyczne, teleskopy, lunety i platformy obserwacyjne. Przy pomocy astronomów z ośrodka mogą przenosić się w czasie i przestrzeni odkrywając tajemnice kosmosu.

Katedra we Fromborku, ul. Katedralna 6, tel. 731 798 371, www.katedra-frombork.pl,

Muzeum Mikołaja Kopernika we Frombork, ul. Katedralna 8, tel. 55 244 00 75, www.frombork.art.pl,

Planetarium (w przyziemiu dawnej dzwonnicy), tel. 55 244 00 83,

Frombork, Żurawia Góra, tel.: 55 243 80 88, www.frombork.art.pl,

Kadyny

Kadyny to miejscowość, na terenie której od wczesnego średniowiecza istniał pruski gród obronny. Za czasów krzyżackich znajdował się tu urząd leśny a folwark kadyński pracował na rzecz Szpitala Świętego Ducha w Elblągu. W roku 1430 Kadyny stały się własnością Jana Bażyńskiego – głównego założyciela Związku Pruskiego. Przechodzący z rąk do rąk majątek (właścicielami byli między innymi: biskup Łukasz Watzenrode, starosta tolkmicki Działyński czy kapituła warmińska) stał się miejscem fundacji klasztoru franciszkanów w roku 1683. Obiekt górujący nad całym założeniem stanął na wysokiej skarpie Wysoczyzny Elbląskiej. Dziś możemy podziwiać dom zakonny i kościół pieczołowicie odbudowany w ostatnich latach. Spod Dębu Bażyńskiego (pomnik przyrody – ponad 10 m obwodu, około 700 lat) prowadzą w górę wysoko poprowadzone schody. Idąc nimi w stronę klasztoru i platformy widokowej przechodzimy przez rezerwat Kadyński Las, gdzie założenie parku przypałacowego przechodzi w las naturalny (pamiętający cesarza Wilhelma II). Barokowy pałac z przełomu XVII i XVIII wieku czeka na odpowiednie zagospodarowanie. W 1899 elbląski fabrykant Birkner odstąpił folwark kadyński cesarzowi Wilhelmowi II. Cesarz rozbudował majątek o przepiękne budynki mieszkalne, stajnie i wozownię. W tym czasie powstała też słynna w całych Prusach wytwórnia majoliki kadyńskiej (glin i iłów w strefie krawędziowej wysoczyzny nie brakuje – są łatwe do pozyskania).

Samo umiejscowienie Kadyn między Zalewem Wiślanym a krawędzią Wyniesienia Elbląskiego daje znakomite możliwości ulokowania bazy wypadowej dla wędrówek po okolicy. Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej to krajobrazy prawie bieszczadzkie – głębokie wąwozy i gwałtowne obniżenia terenu (do 70 m), wysokości bezwzględne do 200 m. n. p. m., rzeki o charakterze górskim a z drugiej strony plaże – np. Srebrna Riwiera. W 1900 roku cesarz otrzymał w darze parę wschodnioazjatyckich jeleni sika. Później przywieziono jeszcze kilka – powstało spore stado. Dziś kilkadziesiąt sztuk jeleni sika żyje tu na wolności. Dla podkreślenia wyjątkowości otoczenia Kadyn należy dodać, że w miejscowych strumieniach żyje strzebla potokowa – ryba charakterystyczna dla regionów podgórskich i górskich.

×

Korzystamy z Cookies. Przeglądając stronę zgadzasz się na zapis Cookie na Twoim urządzeniu