Wielu turystów  patrząc na dzwonnicę dziwi się mówiąc, że sprawia ona wrażenie niedokończonej. I rzeczywiście tak jest. Budowę pierwszych dwóch kondygnacji rozpoczęto za czasów biskupa Rudolfa von Rudesheim w 1474 roku. Jego nazwisko jak i budowniczego Mikołaja Hirza znajduje się nad wejściem do dzwonnicy. Dziesięć lat później dzięki fundacjom i składkom nyskich mieszczan odlano pierwszy  dzwon który zaraz powieszono. Dzwon ten podwieszano ponownie po dobudowaniu każdej kondygnacji. Po kolejnych latach w 1493 roku z fundacji biskupa Jana IV Rotha powstała trzecia kondygnacja. Inicjatorem wzniesionej czwartej kondygnacji był biskup Jana Thurzo. I choć planowano wzniesienie jeszcze co najmniej dwóch kondygnacji trudny czas na Śląsku spowodował koniec prac budowlanych. Pewien kronikarz wspomina że ”zapał budowlany minął a pieniądz się popsuł”, więc pozostałe po budowie materiały wykorzystano przy budowie kamiennego mostu za Bramą Wrocławską. Słusznie więc dzwonnica sprawia wrażenie  niedokończonej. Po śmierci czeskiego króla Ludwika Jagiellończyka pod Mohaczem w 1526 roku  Śląsk przeszedł  pod panowanie Habsurgów. Ten niespokojny czas dodatkowo zwiększyła coraz bardziej narastająca obawa przed ekspansją turecką spowodowały, że dzwonnicę nakryto prowizorycznym dachem. Niestety spłonął on  w 1542 roku. Po sześciu latach odbudowano dach, który ponownie odnowiono w 1683 r. Tragiczny rok 1945 spowodował pożar bazyliki i dzwonnicy. Pożar drewnianych konstrukcji wewnątrz spowodowały, że jedyny dzwon Św. Jakuba, ważący 8200 kg, który ocalał po wojennych rekwizycjach spadł i rozbił się. Z jego pozostałości wytopiono dwa mniejsze. Obecnie na czwartej kondygnacji umocowanych jest dziewięć dzwonów oraz ufundowany w 2003 roku przez Radę Miejską w Nysie zegar z kurantem.

Źródło: Opolskie Centrum Informacji Turystycznej http://www.visitopolskie.pl/ .