Wszak jeleniogórski rynek, zgodnie ze średniowiecznymi założeniami (został wytyczony już przy lokowaniu miasta w XIII w.), miał być centrum małego świata, w którym dzieje się wszystko, co ważne. Przyglądnijmy się jego kamienicom. Ta pod numerem 22 należała do kupca Daniela von Buchs, krezusa w handlu jeleniogórskim woalem. O roli von Buchsa w mieście świadczy choćby fakt, że w 1731 r., jako ewangelik, otrzymał tytuł szlachecki w państwie rządzonym przez katolickich Habsburgów. Dumny umieścił swój herb na fasadzie kamienicy obok wcześniejszego, przedstawiającego okręt z pełnymi żaglami – symbolu jeleniogórskiej Konfraterni Kupieckiej. To właśnie pomniejszona kopia tej kamieniczki w 1914 r. stanęła na zapleczu Muzeum Karkonoskiego. W domu pod numerem 34 niejaki Joachim Girnth miał zbudować pierwszy warsztat tkacki i to na wzór holenderskich krosien do produkcji woali. Z zagranicznej podróży potajemnie przywiózł modele tych krosien, dokonując po prostu szpiegostwa przemysłowego! Jego czyn stał się jednak początkiem intensywnego rozwoju miejscowego przemysłu tekstylnego i źródłem wielkiego bogactwa miasta. W kamienicy nr 37 znajdował się sklep z artykułami kolonialnymi, pod nr 43 świetna cukiernia i kawiarnia, pod nr 51 sklep z wyrobami czekoladowymi i konfiturami itd.

Pośrodku placu wyznaczonego przez kamienice (ich obecny wygląd nie jest oryginalnym, lecz stanowi efekt XX-wiecznych rekonstrukcji) stanął ratusz, którego współczesny kształt pochodzi z lat 1744-1747. Wtedy też w jego piwnicach powstał szynk serwujący najlepsze gatunki miejscowego piwa i importowanego wina. Obecny ratusz wzniesiono po tym, jak zawaliła się wieża wcześniejszej, XVII-wiecznej budowli. Nad wejściem do niego od południowej strony widnieje napis po łacinie przypominający legendę założenia miasta. Napis ten głosi: „Miasto założył Bolesław Krzywousty w 1108 roku”. W tak zwanej sali posiedzeń znajdują się drewniane płaskorzeźby „opowiadające” historię miasta. Owa sala, jak i klatka schodowa, zostały urządzone przez rzeźbiarza Ernsta Rülke i jego uczniów ze Szkoły Snycerskiej z Cieplic. W 1910 r. ratusz połączono z sąsiednimi kamienicami, od ich liczby nazywanymi „Siedmioma domami”. Zaadaptowano je na potrzeby magistratu. W jednej z nich w 2000 r. odkryto średniowieczną studnię, głęboką na 20 m. Przykryta szklaną płytą i podświetlona stanowi teraz ciekawy zabytek we wnętrzach magistratu.

Źródło: Opracowania Urzędu Miasta Jelenia Góra