Muzeum Wsi Kieleckiej powołano do życia decyzją Wojewody Kieleckiego z dnia 21 sierpnia 1976 roku. Samodzielną działalność rozpoczęto w dniu 1 stycznia 1977 roku. Celem działania Muzeum jest gromadzenie, ochrona i udostępnianie zabytków kultury ludowej z obszaru województwa świętokrzyskiego, ze szczególnym uwzględnieniem budownictwa ludowego oraz popularyzacja kultury ludowej.

Muzeum Wsi Kieleckiej-Park Etnograficzny w Tokarni zlokalizowany jest przy trasie E7, prowadzącej z Kielc do Krakowa. Na 65-hektarowym obszarze zgromadzono ok. 80 najcenniejszych zabytków XVII/XIX-wiecznego budownictwa drewnianego z terenów dawnego województwa kieleckiego. Zagrody i chałupy wiejskie, obiekty małomiasteczkowe, dwór, budynki folwarczne, zabytki przemysłu wiejskiego-młyny wodne i powietrzne, spichlerze oraz  obiekty sakralne-kościół i przydrożne kapliczki. Do najciekawszych można zaliczyć  dwór z Suchedniowa z 1812 r., spichlerz dworski ze Złotej z 1719 r. i barokowy kościół pw. Matki Bożej Pocieszenia z Rogowa nad Wisłą z 1761 r. 

Co rok, Muzeum Wsi Kieleckiej organizuje w Parku Etnograficznym w Tokarni wiele plenerowych imprez folklorystycznych, m .in. „Wytopki Ołowiu”, „Święto Chleba” czy „Świętokrzyski Jarmark Agroturystyczny”. W skansenie istnieje także możliwość zorganizowania imprez komercyjnych: konferencji naukowych, sympozjów, ale też ślubów, wesel bądź prywatnych uroczystości rodzinnych. Przy Muzeum działa karczma serwująca dania z kuchni regionalnej, a do dyspozycji gości są komfortowe pokoje gościnne w ośmioraku z Rudy Pilczyckiej.

Wszelkie informacje na ten temat można znaleźć na stronie internetowej MWK (www.mwk.com.pl). Na stronie internetowej znaleźć można także wykaz zajęć tematycznych dla grup szkolnych, które muzeum prowadzi w ramach programu lekcji 
i warsztatów muzealnych.

Muzeum Wsi Kieleckiej posiada 4 oddziały:

- Park Etnograficzny w Tokarni w gminie Chęciny – jest to realizacja założeń naukowych etnografa i znawcy tradycyjnej kultury ludowej profesora Romana Reinfussa, którego zamierzeniem było odtworzenie typowego układu osadniczego wiosek z różnych subregionów Kielecczyzny: Niecki Niedziańskiej, Wyżyny Sandomierskiej, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz Gór Świętokrzyskich.

- Dworek Laszczyków w Kielcach – znajduje się na południowym stoku Wzgórza Zamkowego, za drewnianym, krytym gnotem ogrodzeniem, cofnięty w głąb posesji. Jest to jeden z najcenniejszych zabytków Kielc, nie tylko z racji ponad dwustuletniej historii, ale przede wszystkim ze względu na fakt, że jest ostatnim drewnianym obiektem tego typu na terenie miasta. Obecnie pomieszczenia administracyjne Muzeum Wsi Kieleckiej mieszczą się na tyłach posesji, a wnętrza dworu zostały przeznaczone na cele wystawiennicze.

- Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie – historia michniowskiego Mauzoleum sięga do pierwszych lat powojennych, kiedy to w małej drewnianej chacie znalazła swe miejsce Izba Pamięci, a w niej ekspozycja pamiątek pozostałych po zamordowanych mieszkańcach wsi. Stopniowo, zmieniając technikę prezentacji i narracji historycznej, Izba Pamięci ewoluowała, przekształcając się w Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich, które słowem i obrazem kultywuje pamięć o tragicznych losach mieszkańców wsi polskich pod okupacją niemiecką i sowiecką. Pokazuje wyniszczające skutki materialne i ludzkie II wojny światowej dla Narodu Polskiego i wszystkich jego warstw społecznych, szczególnie mieszkańców wsi.

Obecnie, dzięki przyznaniu Muzeum Wsi Kieleckiej dofinansowania z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, planujemy stworzenie ekspozycji historycznego muzeum narracyjnego w nowo wybudowanym Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie.

- Obiekty in situ:

• Zagroda Czernikiewiczów w Bodzentynie – to przykład specyficznej architektury małych miasteczek o charakterze rolniczym, tak licznie występujących w przeszłości na terenie całej Kielecczyzny. W jej skład wchodzi budynek mieszkalny, budynki gospodarcze oraz wozownia, które wraz z zamykającym podwórze drewnianym ogrodzeniem tworzą zwarty zespół w kształcie czworoboku.
• Wiatrak Kamienny w Szwarszowicach – to wiatrak typu holenderskiego, który wybudował Józef Kaczmarski w latach 1880-1885, po pożarze starego drewnianego „koźlaka”. Kamienna budowla, należąca do unikatowych w skali województwa została zachowana „in situ”, czyli w miejscu swego pierwotnego posadowienia.