Utworzony został w celu ochrony unikatowego obszaru przejściowego pomiędzy Karpatami Wschodnimi, a Zachodnimi. Jego powierzchnia to 19 439 ha z czego 89,7 % znajduje się na terenie województwa podkarpackiego, pozostała część rozciąga się w województwie małopolskim.

Krajobraz Parku jest charakterystyczny dla całego obszaru Beskidu Niskiego ze średnimi i niskimi górami. Jego najważniejszymi osobliwościami geologicznymi są: pomnik przyrody „Diabli Kamień” oraz Rezerat „Kornuty”. Główną część Parku stanowi grzbiet Magury Wątkowskiej z kulminacją na Wątkowej (846 m n.p.m.), której wschodnią część tworzą pojedyncze garby poprzecinane dolinami potoków i przełęczy. Dłuższe pasma górskie położone są w południowej części Parku. Najbardziej wyraziste z nich to wzgórza: Nad Tysowym (713 m n.p.m.), Góra Czerszla (734 m n.p.m.) i Baranie (728 m n.p.m.). Na obszarze objętym ochroną Magurskiego Parku Narodowego swoje źródliska ma Wisłoka, która wraz z licznymi dopływami tworzy malownicze przełomy i zakola. 

Aż 95% powierzchni parku pokrywają lasy, pozostała część to łąki i pastwiska. Obserwować tu możemy wspaniale zachowane drzewostany bukowe i jodłowe, które zachwycają rozmiarem drzew oraz ich znakomitą kondycją. Na terenie parku wyróżniono dwa piętra roślinności. W piętrze pogórza występują fragmenty grądu, olszynki karpackiej i bagiennej, a także wielogatunkowe łęgi. Na terenach otwartych, położonych w obrębie tego piętra, występują łąki kośne, pastwiska, łąki wilgotne i niskie torfowiska. W reglu dolnym dominuje buczyna karpacka wśród, której można odnaleźć nieliczne jaworzyny i płaty kwaśnych buczyn. O bogactwie świata roślin parku świadczy fakt, iż na jego terenie rośnie 771 gatunków roślin naczyniowych, z około 850 występujących w całym Beskidzie Niskim. Poza tym wegetuje tu aż 75 gatunków roślin chronionych. Osobliwością florystyczną parku są łanowo występujące połacie storczyków. 

Duża lesistość terenu sprawia, że żyje tu aż 57 gatunków ssaków, w tym: niedźwiedź, wilk, borsuk, ryś i żbik. Ciekawostką jest, że to właśnie tutaj znajduje się najstarsza w polskich Karpatach ostoja łosia. W Magurskim Parku Narodowym żyją także bobry, z powodzeniem introdukowane tu w latach osiemdziesiątych. Tereny te zamieszkuje również 160 gatunków ptaków, w tym wiele rzadkich i chronionych jak np.: orzeł przedni, włochatka, sóweczka oraz puszczyk uralski, który występuje tu w jednym z największych zagęszczeń w kraju, a prawdopodobnie również w Europie. Gnieździ się tu także ponad trzydzieści par orlika krzykliwego, jest to jedno z największych zagęszczeń występowania tego ptaka w Polsce. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że w Magurskim Parku Narodowym liczebność myszołowa jest jedną z najwyższych na całym kontynencie.

Źródło: Urząd Miasta Krosno http://visitkrosno.pl/ .