Piętrowy klasycystyczny budynek pałacowy, położony na wysokim brzegu rzeki Bug z widokiem na rozległe łąki i rozlewiska, w otoczeniu pięknego zabytkowego parku. Wzniesiony został ok. 1780 r. prawdopodobnie według projektu architekta Szymona Bogumiła Zuga lub Jan Chrystian Kamsetzer dla biskupa inflanckiego Jana Giedroycia.

Zespół składa się z pałacu i dwóch oficyn. Na przełomie XIX i XX wieku pałac został przebudowany, a obecnie został generalnie wyremontowany. Wewnątrz budynku zachowały się w kilku pomieszczeniach: polichromia, dekoracje stiukowe, kominki z piaskowca i piec z barwnych kafli herbowych wykonanych w Nieborowie ok. 1880 r.

Po upadku Powstania Listopadowego 1831 r. obiekt w posiadaniu Augusta Morzkowskiego, miejsce częstych spotkań warszawskiej cyganerii. Przyjeżdżali tu m.in. Cyprian Kamil Norwid i Teofil Lenartowicz. W latach 1879-1944 pałac należał do zasłużonej dla historii Wyszkowa rodziny Skarżyńskich. W roku 1920 r. całkowicie zdewastowany przez bolszewików. W okresie międzywojennym właściciele prowadzili tu modny pensjonat. 

Zespół pałacowy wraz z otaczającym parkiem stanowi obecnie własność prywatną, od 1956 r. wpisany jest do rejestru zabytków.

Obecnie własność prywatna, bez możliwości udostępnienia osobom prywatnym.

Źródło: Punkt Informacji Turystycznej http://turystyka.wyszkow.pl/ .