Już w XVI w. stał w jego miejscu obiekt należący do zabudowań klasztornych cystersów. Służył jako dom gościnny dla przybywających do uzdrowiska kuracjuszy. W latach 1689-1696, z inicjatywy krzeszowskiego opata, Bernarda Rosy, architekt Martin Urban z Lubawki zbudował w tym miejscu Długi Dom. Nadał mu elegancki kształt pałacu miejskiego o zwartej, trzykondygancyjnej bryle, powstałej na planie wydłużonego prostokąta (stąd nazwa).

Budynek przeznaczony był na siedzibę przebywających w Cieplicach opatów krzeszowskich. Historia jednak zapamiętała Długi Dom przede wszystkim jako wspaniałe muzeum, dosłownie wypchane zbiorami Schaffgotschów. Po 1810 r., gdy król Fryderyk Wilhelm III dokonał kasaty zakonów na Śląsku, a Schaffgotschowie wykupili miejscowe majątki poklasztorne, właśnie do Długiego Domu postanowili przenieść ze swego pałacu bibliotekę, zbiory numizmatów, grafiki i kolekcję przyrodniczo-geologiczną. Ta ostatnia w 1876 r. powiększona została o kolekcję ornitologiczną, zakupioną od dr. Ernsta Luchsa. Ów zbiór uchodził wówczas za największą, prywatną kolekcję tego typu w Europie. W niemal idealnym stanie zbiory zachowały się do końca II wojny światowej. W latach 60. XX w. zostały rozparcelowane po wielu instytucjach kultury całego kraju. W 1967 r. uszczuplone zbiory przyrodnicze przeniesiono do Pawilonu Norweskiego, gdzie stały się zaczątkiem Muzeum Przyrodniczego w Jeleniej Górze. Dzisiaj można je oglądać w nowej siedzibie – w klasztorze zajmowanym częściowo właśnie przez owo muzeum (ul. Cieplicka 11A).

A co z Długim Domem? Po niedawnej renowacji służy jako luksusowy hotel uzdrowiskowy z 92 miejscami noclegowymi, bazą zabiegową, restauracją oraz salą konferencyjną. Dziedziniec pomiędzy hotelem a Muzeum Przyrodniczym zagospodarowano zaś na przytulny, ogólnodostępny ogród.

Źródło: Opracowania Urzędu Miasta Jelenia Góra