Miały one podkreślać majestat oraz potęgę Imperium Rosyjskiego. Widoczne to było w dekoracjach elewacji i wyposażeniu wnętrz, a także w nawiązaniu do stylów historycznych. Gmach dworca jest przykładem zastosowania stylu neorenesansowego w budynku użyteczności publicznej. Do czystej stylowo bryły budynku dodane zostało zadaszenie peronu, potraktowane dekoracyjnie i inspirowane drewnianą architekturą rosyjską lub szwajcarską. Najcenniejszym elementem wyposażenia wnętrza są dobrze zachowane żeliwne,wachlarzowe schody o ażurowej konstrukcji z tralkową balustradą.

Dnia 28 lipca 1873 r. oddano do użytku linię kolejową łączącą Grajewo, Białystok i Brześć. W tym roku otwarto też dworzec w Grajewie. W pobliskich Prusach Wschodnich (części Cesarstwa Niemieckiego) rozstaw torów różnił się od tego, które stosowano w Cesarstwie Rosyjskim. Wobec tego w Grajewie zorganizowano stację przeładunkową towarów oraz komorę celną. Miejscowa stacja kolejowa posiadała dużą rangę. Odgrywała kluczową rolę w wymianie towarowej między Prusami Wschodnimi a Rosją, otrzymała bogatą infrastrukturę oraz wyróżniający się obiekt samego dworca.

Kolej brzesko-grajewska wraz z pruskim odcinkiem linii Królewiec – Ełk oraz koleją odeską łączyła wybrzeże Morza Czarnego i Bałtyckiego, stąd jej pierwszorzędne, ponadregionalne znaczenie gospodarcze, ale i strategiczno-wojskowe. W 1878 r. kolej brzesko-grajewska zmieniła właściciela i wraz z koleją kijowsko-brzeską i odeską utworzyła Towarzystwo Południowo-Zachodnich Dróg Żelaznych. W roku 1895 Towarzystwo to zostało wykupione przez rząd, a od stycznia 1907 r. odcinek Brześć - Grajewo podporządkowano Kolejom Nadwiślańskim. W tym okresie wzniesiono 2 budynki przy ul. Piłsudskiego, 1 budynek przy ul Szkolnej, obecnie nie istniejący budynek przy ul. Przemysłowej, 2 budynki przy ul. Kolejowej, wieżę ciśnień (1896r.), 3 budynki gospodarcze –warsztaty, 4 rampy przeładunkowe, 3 perony i 2 żurawie wodne. Całość uzupełniały parowozownia i obrotnice dla lokomotyw.

W 1988 r. rozpoczęto remont kapitalny obiektu, który przerwano w latach 90. W 2003 r. naprawiono pokrycie dachu zniszczonego przez wichurę, zaś w 2005 roku zabezpieczono okna i pomalowano słupy zadaszenia peronu.Obiekt usytuowany jest w północno-zachodniej części miasta, po wsch. stronie ul. Kolejowej, równolegle do linii torów.

Zwiedzanie:

Budynek dostępny jest dla zwiedzających z zewnątrz. Teren obiektu płaski od strony głównego wejścia, przystosowany dla osób na wózkach inwalidzkich.

Autor zdjęcia nr 1: M. Kołosowki .