Rynek skupia wszystko to, co dla miasta charakterystyczne i rozpoznawalne, i wreszcie najważniejszy, najpiękniejszy, najbardziej urzekający.

W 1257 roku na prawie magdeburskim wytyczono podczas lokacji miasta ten ogromny plac. Rynek Główny powstał na przecięciu dawnych szlaków handlowych, na planie kwadratu o boku przekraczającym nieco 200 metrów.

Wytyczając Rynek zastosowano charakterystyczny dla średniowiecznych miast układ szachownicy. Z każdej pierzei rynku wychodzą trzy ulice. Niezbędne były także odstępstwa od symetrii, które wynikały z usytuowania stojących tu już wcześniej budowli (jak np. kościoły Mariacki oraz św. Wojciecha).

Takie nowoczesne centrum zaspokajało wszelkie podstawowe potrzeby mieszkańców związane z funkcjonowaniem miasta, życiem handlowo-gospodarczym oraz religijnym. Rynek Główny stanowił także miejsce wykonywania kar oraz egzekucji (podest dla kata stawiany był między kościołem Mariackim a Szarą Kamienicą).

Wydaje się, że w XIII wieku plac został zaprojektowany nieco na wyrost. Jednak szybko zabudowano go, głównie kramami, gdzie handlowano suknem, solą, butami, beczkami, a nawet węglem, miedzią czy też ołowiem. W 1898 roku na Rynku Głównym odsłonięto pomnik Adama Mickiewicza.

Na Rynku Głównym odbywają się od dziesięcioleci (a niekiedy i od stuleci) coroczne imprezy związane z lokalnymi tradycjami, do których zaliczyć można pochód Lajkonika, intronizację króla kurkowego, czy też konkurs szopek bożonarodzeniowych, który organizowany jest od 1937 roku na stopniach pomnika Adama Mickiewicza. Rynku nie można sobie także wyobrazić bez dorożek i gołębi, według legendy zaklętych w ptaki rycerzy.