Jego poprzednikami na śląskiej ziemi były dwa nieistniejące już miejskie ogrody zoologiczne - w Bytomiu oraz w Katowicach. Prace budowlane na terenie przyszłego zoo rozpoczęły się w 1954 r., a oficjalna ceremonia otwarcia odbyła się cztery lata później, w 1958 r. Od momentu powstania Śląski Ogród Zoologiczny stale się rozwijał. Od końca lat 50. przez kolejne dziesięciolecia systematycznie tworzone były nowe wybiegi i ekspozycje dla zwierząt.

Po okresie bardzo intensywnego rozwoju, w latach 80. nadszedł okres stagnacji. Ostatnimi obiektami, powstałymi w czasach, gdy zoo było jeszcze częścią WPKiW, były tzw. domki: dla lemurów oraz dla flamingów, a także dwie woliery dla ptaków drapieżnych. W 2007 roku powstał także nowy pawilon edukacyjny.

Sytuacja stałego niedofinansowania ogrodu uległa zmianie wraz z przekształceniem zoo w jednostkę budżetową Województwa Śląskiego, co miało miejsce w sierpniu 2008 r. Od tamtej chwili śląskie zoo powróciło na ścieżkę rozwoju – tworzone są nowe ekspozycje, a jakość życia zwierząt jest systematycznie poprawiana.

Śląskie zoo zajmuje powierzchnię prawie 48 ha i leży w granicach trzech miast: Chorzowa, Siemianowic Śląskich i Katowic. Przez wiele lat zoo administracyjnie należało do Katowic i z tego powodu jest powszechnie znane - zwłaszcza za granicą - jako Zoo Katowice.

W dzisiejszych czasach Śląski Ogród Zoologiczny zamieszkiwany jest przez około 2 700 zwierząt z ponad 300 gatunków. Wśród nich jest wiele rzadkich i zagrożonych zwierząt, w tym słonie azjatyckie, nosorożce białe, żyrafy, addaksy, oryksy szablorogie, gepardy, pantery śnieżne, pandy małe, gibony czapniki, lemury, tamaryny białoczube, lwiatki złotogłowe, żurawie mandżurskie, bieliki, pelikany i powiększona niedawno grupa papug. Liczną grupę w kolekcji śląskiego zoo stanowią także ryby słodkowodne oraz morskie. W sumie 30 gatunków eksponowanych w Chorzowie uczestniczy w Europejskim Programie Hodowlanym (EEP), a dla 18 kolejnych prowadzona jest Europejska Księga Rodowodowa (ESB).

Śląskie zoo przez wiele lat uczestniczyło w programie reintrodukcji puchacza na Wyspie Wolin. Od 2013 roku bierze udział w programie reintrodukcji puszczyka uralskiego w Alpach. Ponadto, od pewnego czasu współpracuje z Instytutem IZW w Berlinie, przy projekcie rozrodu nosorożców białych z zastosowaniem metody in vitro.

Od kilku lat coraz prężniej rozwijana jest także działalność edukacyjna śląskiego zoo. Z roku na rok rośnie liczba organizowanych zajęć i warsztatów, organizowane są konkursy i wystawy, wymieniany jest etykietaż. Dla zwiedzających dostępnych jest wiele ciekawych wydawnictw. Od lat popularnością cieszą się także atrakcje dla najmłodszych: Skalna Kotlina Dinozaurów, place zabaw oraz mini zoo otwarte od maja do września.

Od 1993 roku Śląskie zoo jest jednym z członków Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EAZA), a w 2018 roku wstąpiło w szeregi Euroazjatyckiego Regionalnego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EARAZA) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia ZOO-Edukatorów (IZE).