ZOO jest otwarte codziennie (także w niedziele i święta) - zawsze od godz. 9.00; godzinę zamknięcia i aktualny cennik biletów znajduje się na stronie.

Na zwiedzanie trzeba przeznaczyć co najmniej 2-3 godziny, można oczywiście zostać dłużej; najciekawszymi mieszkańcami ZOO są gatunki zagrożone wyginięciem, objęte programem ochronnym EEP – słonie afrykańskie, nosorożce indyjskie, goryle, żyrafy czy panda mała; duże zainteresowanie wśród najmłodszych budzą „rybka Nemo” czyli amfiprion, koniki morskie, stado szympansów i hipopotamy, a także mieszkańcy najnowszego obiektu – irbisy śnieżne.

Zimą, lub w przypadku nagłego pogorszenia pogody jest gdzie się schronić – na terenie ZOO znajdują się pawilony dostępne dla zwiedzających, w których można zobaczyć zwierzęta – m.in. Akwarium, Ptaszarnia, Pawilon Małp Człekokształtnych, Herpetarium i Hipopotamiarnia.

Zwiedzanie Willi Żabińskich – tylko z przewodnikiem po umówieniu terminu (tel. 603059758) lub bez rezerwacji w każdą pierwszą niedzielę miesiąca o godz. 11.00 i 13.00. Więcej informacji: www.zoo.waw.pl/willa.html

Willa została zbudowana jako mieszkanie służbowe w 1931 r. Zamieszkał w niej ówczesny dyrektor Warszawskiego ZOO Jan Żabiński wraz z rodziną – żoną Antoniną, synem Ryszardem (w roku 1944 rodzina powiększyła się o córkę Tereskę). Budynek jako jedyny nie został zniszczony podczas działań wojennych i do dziś wprowadzono w nim tylko niewielkie zmiany. Otacza go ogród, gdzie rośnie drzewo zasadzone ręką doktora Żabińskiego – przepiękny okaz miłorzębu. W pokojach Willi została przywrócona atmosfera i klimat lat trzydziestych ubiegłego wieku.

To właśnie w tym przestronnym, modernistycznym domu kilkuset ludzi znalazło szansę na życie w najokrutniejszym dla ludzkości czasie II wojny światowej. W latach, gdy za podanie Żydowi szklanki wody groziła natychmiastowa śmierć, dwoje ludzi nie zważając na grożące im konsekwencje postanowiło dać schronienie tym, którzy byli prześladowani za samą przynależność do określonej narodowości. Mury Willi stały się świadkami odwagi, człowieczeństwa i próby walki z nieludzkim systemem. „Ryzykowałem i dałem schronienie nie dlatego, że byli Żydami, lecz dlatego, że byli prześladowani.

Gdyby prześladowani byli Niemcy, postępowałbym tak samo. Mowa bowiem o ludziach, którzy zostali skazani, choć niczego złego nie zrobili. To było przerażające. Moim ludzkim obowiązkiem było im pomóc. Zwyczajna przyzwoitość" - Jan Żabiński Yad Vashem. 1965