Jest to jednonawowy kościół, założony na planie prostokąta. Prezbiterium nie jest wydzielone, od południa znajduje się kruchta a od północy zakrystia. Najstarszą częścią ołtarza głównego w tym kościele jest ceglana mensa gotycka. Rzeźby ołtarzowe przedstawiające Pasję, odnowione w latach 1860 i 1913, pochodzą z roku 1720 , z kręgu Krausa. Po obu ich stronach wznoszą się jonizujące kolumny na cokołach, między nimi zaś figury Mojżesza i Jana Chrzciciela, po bokach Chleb i Wino, powyżej oddzielone architrawem i gzymsem dwa anioły z narzędziami Męki, w nasadce między czterema kolumnami postacie Aarona i Jana Ewangelisty, w zwieńczeniu Chrystus Triumfator. Ambona pochodzi z roku 1706. Wspiera się na figurze anioła. Pomiędzy kręconymi kolumnami korynckimi wyrzeźbiono w niej postacie Chrystusa, ewangelistów i proroków, ornament z owoców i kłosów, nad poręczami motyw akantu, na drzwiach płaskorzeźbę Ecce Homo. Baldachim ozdobiono walutami, figurami rzeźbionymi i zwieńczono rzeźbą pelikana karmiącego pisklęta. Pierwsza wzmianka o Kościele św. Jana Chrzciciela pochodzi z roku 1484. Pochodzenie tego kościoła jest dość zagadkowe. Na ogół przypuszcza się, że zbudowano go na miejscu kaplicy przyzamkowej, o której posiadamy wiadomość z roku 1404, zburzonej wraz z zamkiem pół wieku później przez mieszczan bartoszyckich podczas antykrzyżackiego powstania, poprzedzającego wojnę trzynastoletnia.

Źródło: Gminne Centrum Informacji w Bartoszycach http://gci.bartoszyce.pl/ .