Przypomnijmy, Stare Przedmieście to obok Starego, Głównego i Młodego Miasta historyczna część Gdańska.

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1393 r. trwała ponad 100 lat: w jej wyniku powstała trójnawowa świątynia o sklepieniach gwiaździstych w nawie głównej i kryształowych w nawach bocznych. Sięgającą 41 m wieżę zamierzano podwyższyć, jednak plany te pokrzyżowała reformacja. Co ciekawe, jej postulaty pojawiły się tu bardzo szybko za sprawą jednego z księży, którego zaangażowanie w krzewienie nowej wiary miało ponoć motyw osobisty. Mówiło się, że Jakob Knade zakochał się bez pamięci w krewnej kupca z ulicy Kramarskiej i dlatego wygłaszał kazania wymierzone przeciwko celibatowi. I rzeczywiście zaraz po zrzuceniu habitu Knade ożenił się z piękną Anną Rastenberger.

Początek wieku XIX nie obszedł się z kościołem łaskawie – zbombardowany przez wojska napoleońskie przez kilka lat służył za skład siana i słomy, by w 1813 r. zostać ponownie zbombardowanym, tym razem przez Rosjan. Renowacje, które później przeprowadzano nie zdały się na wiele, ponieważ w marcu 1945 r. kościół ponownie doprowadzony został do ruiny. Jego odbudowa rozpoczęła się dopiero w 1958 r., kiedy obiekt trafił do rąk wiernych obrządku ormiańskiego, którzy przybyli tu z Kresów Wschodnich. Za symboliczną datę ukończenia renowacji przyjmuje się 2006 r., kiedy dokonano rekonsekracji kościoła i uruchomiono jego iluminację.

Do czasów obecnych zachowało się niewiele oryginalnych elementów wyposażenia świątyni, a wśród najcenniejszych są XVII-wieczne żyrandole oraz pochodząca z tego samego okresu tablica grobowa z kaplicy rodzinnej znamienitego gdańskiego rodu Uphagenów.

Będąc w kościele warto obejrzeć odsłonięty w 2009 r. chaczkar, czyli tradycyjny kamienny krzyż Ormian. Znajdziemy go tuż przy gotyckim murze świątyni, w tzw. Zaułku Ormiańskim.

Źródło: Gdańska Organizacja Turystyczna http://visitgdansk.com/ .