Jest to niewielkie, leśne wzniesienie, oficjalna nazwa to Góra św. Mikołaja.

Już w okresie pogańskim miała ogromne znaczenie dla ówczesnego kultu religijnego. W czasie wykopalisk znaleziono różne przedmioty wskazujące na miejsce pochówku. Pamiątki pochodzą z okresu epoki łużyckiej czyli ok. 1300 – 400 roku p.n.e., są to głównie drobne przedmioty codziennego użytku, zapinki, kabłączki itp. drobiazgi.

W czasach chrześcijańskich miejsce to słynęło z licznych objawień św. Mikołaja. Już w 1770 roku ówczesny gdyński sołtys zbudował tu pierwszą kapliczkę, w której umieścił figurę św. Mikołaja. Każdego 6 grudnia odbywały się odpusty z licznie przybywającymi pątnikami, nawet z bardzo odległych miejscowości. Mikołaj był uważany za świętego, który udziela pomocy w każdej potrzebie. Szczególnie opiekował się żeglarzami, piekarzami, dziećmi, ubogimi, mieszczanami i pannami na wydaniu.

W 1938 roku w czasie budowy ulicy Morskiej natrafiono u podnóża Góry na prawdziwy skarb. Znaleziono gliniany garnek z wieloma monetami (było ich ponad 1.400) medalikami i krzyżykami. Najciekawszym znaleziskiem był medalik św. Benedykta, tzw. postrach demonów, który miał chronić przed złymi duchami i czarownicami. Dlaczego był tu w tym miejscu? Żeby odpowiedzieć na to pytanie wystarczy krótki spacer po okolicy, szczególnie o zmroku...

Święta Góra ma również swoją współczesną historie, ok. 20 lat temu mieszkańcy Chyloni przywrócili w tym miejscu dawny religijny charakter. Zbudowano dwie kapliczki z figurami św. Mikołaj i Matki Boskiej, postawiono liczne ławki, wytyczono ścieżki. Do kapliczek prowadzi droga krzyżowa umieszczona na drzewach. Odbywają się tutaj nabożeństwa, odprawiane również w języku kaszubskim.

Na kapliczce św. Mikołaja widnieje napis: "Gdy kult Świętej Góry wróci, miasto się nawróci". Nie wiadomo kto i kiedy umieścił ten napis. Jest to kolejna tajemnica otaczająca zagubione w lesie wzgórze.

Święta Góra otoczona lasem ale również legendami, przyciąga tu niezwykłym klimatem, spokojem, możliwością zadumy, ale również pięknymi widokami.

Jarosław Barbarski