Kajka był z pochodzenia chłopem – zajmował się ciesielstwem i murarstwem. W swoich wierszach sławił piękno Mazur. Za życia doczekał się wydania zbioru Pieśni mazurskie (1927), po jego śmierci wydano: Wybór wierszy (1954), Wiersze wybrane (1958), Zebrałem snop plonu... (1958), Opowiadania ucieszne (1970 ), Z duchowej mej niwy... (1982).

Kajka angażował się także politycznie – działał na rzecz języka polskiego i Mazurów, żyjących w państwie niemieckim. Zmarł w Ogródku w 1940 roku i tu znajduje się jego grób. Muzeum im. Michała Kajki mieści się w domu, który poeta sam wybudował i w którym do śmierci mieszkał.

Wyeksponowano tu pamiątki związane z Kajką, rękopisy jego wierszy – a wszystko to w kontekście sytuacji Mazurów w Prusach Wschodnich przełomu XIX i XX wieku.